Nieuws
Foto's
Artikelen
Componenten
Applicaties
Kleinkunst

Kleinkunst: De dierenboerderij

De dierenboerderij (Miel Cools)

na de grote revolutie op de dierenboerderij toen de hereboer onthoofd was waren alle dieren vrij en ze snaterden en gakten, loeiden, blaften luid dooreen: voortaan is het één voor allen, voortaan blijft het allen één en het vette roze varken riep: nu is de zaak gezond en hij slobberde zich rond en schurkte in zijn eigen... maar na veertien dagen eten was opeens de haver op en de paarden stonden hongerig met uitgeteerde kop tot de hengst zei: kameraden kies met mij de faire dood onze opbrengst bij de vilder helpt de and’ren uit de nood en het varken riep: eet paardevlees goedkoop en zeer gezond en hij slobberde zich rond en schurkte in zijn eigen... toen is na een hevig onweer 't pluimvee van de leg geraakt 't varken zag het en sprak: vrienden in dit land wordt niet gestaakt als je hier niet meer van nut bent loop dan snel naar de poelier offer eigen vlees en veren ter bevrijding van het dier en het varken riep: eet kippebout niet duur en zeer gezond en hij slobberde zich rond en schurkte in zijn eigen... door de slacht van al die dieren kwam er personeelsgebrek maar de os sprak: ach, dan neem ik nog meer lasten op mijn nek van die overmaat aan arbeid werd de os natuurlijk ziek en het zwijn bracht zijn kadaver rechtstreeks naar de lijmfabriek en het varken riep: koop beenderlijm, een cent of wat het pond en hij slobberde zich rond en schurkte in zijn eigen... eindelijk had het vette varken op de dierenboerderij door gebrek aan beter dieren de volmaakte heerschappij maar op een nabije hoeve nam een veeboer zijn geweer legde aan en schoot het varken in zijn volle glorie neer en het varken riep als laatste kreet: jij imperialist! daarmee was de kringloop rond de revolutie uitgewist.